Cápsulas de surf no sangue.
http://tecnomedicblog.blogspot.mx/2010/06/nanotecnologia
O matrimonio entre a medicina e a nanotecnoloxía estase a facer un pesadelo para o cancro. O combate da enfermidade a escala molecular permite a detección precoz da enfermidade, identificar e atacar máis especificamente as células canceríxenas que se formar. Por iso, o Instituto do Cancro de EEUU Nacional (NCI) lanzou a “Alianza para a nanotecnoloxía no cancro”, un plan que inclúe o desenvolvemento e creación de instrumentos en miniatura para a detección precoz. Na administración de medicamentos, as novas técnicas xa son un feito. Os nanosystems actúan como carreadores de fármacos a través do corpo, contribuíndo a estes unha maior estabilidade fronte á degradación e facilitando a súa difusión a través de barreiras biolóxicas e, polo tanto, o acceso ás células malignas. No tratamento do cancro, estes nanosystems facilitarán o acceso ás células tumorais e a reducir a acumulación de drogas en células saudables e, por conseguinte, reducir os efectos tóxicos.
Dos Estados Unidos, o nanotecnólogo James Baker desenvolveu outra alternativa baseada en algunhas moléculas artificiais coñecidas como dendrímeros . Estas estruturas tridimensionais a nanoescala pode ser concibidas cunha gran precisión. Os dendrímeros teñen varias extremidades libres, que poden ser encaixadas e transportadas por moléculas. Estas moléculas transportarían substancias específicas para o deterioramento das células canceríxenas.
As enfermidades infecciosas son un dos principais obxectivos da medicina moderna. Por esta razón estase e desnvolver nanopartículas que permiten xestionar simplemente en forma de gotas nasais algunhas vacinas que xamais ata agora non foran introducidas no corpo humano. A súa eficacia foi demostrada ata agora, cos anti-tétano e coas anti-vacinas.
Non menos importante é a batalla que está a ser trabada agora na diabetes en todo o mundo, e en que a nanotecnoloxía ten moito que dicir. As novas nanopartículas desenvolvidas están a ser empregadas en experimentos clínicos para estudar o seu uso como vehículos para entregar insulina por vía oral, nasal ou pulmonar. Por outra banda no campo da bioenxeñaría creou un dispositivo que pode ser introducido na corrente sanguínea e actuar como un páncreas artificial para liberar insulina. A técnica consiste nun encapsulado célular que producirá insulina no recipiente, cuxo tamaño non pode ser atravesado por moléculas como o osíxeno, a glucosa ou insulina. Deste xeito, as paredes da cápsula impide que estas células produtoras de insulina sexan recoñecidas como estrañas polos anticorpos, mentres que os poros permitirán a liberación de insulina e a entrada de nutrientes, como azucres e nutrientes. A técnica innovadora ten gran potencial para o tratamento doutras enfermidades como a enfermidade do Parkinson, a través da liberación de dopamina no cerebro, ou a enfermidade de Alzheimer.
Opinion persoal:
Opino que estas técnicas innovadoras da medicina a nanoescala poden ser a solución de moitas enfermidades comúns hoxe en día como pode ser a diabetes ou o parkinson . Considero que deberíase envestigar máis nesta rama da mediciña dado a que pode aportar moita información das enfermedades comúns e infecciosas.
Fontes:
http://www.euroresidentes.com/futuro/nanotecnologia :blogue que dependede ITyIS XXI que é unha sociedade dedicadaas novas tecnoloxías e comunicacións .
http://www.amgen.es/doc3.php?op=biotecnologia9&ap=b9_nanomedicina :enpresa privada aicada a biotecnoloxía fundada por Laura M. Lechuga .
Esta entrada foi elaborada no curso 2014-15 por Iria Rodríguez
Tags: medicina, nanotecnoloxía e saúde