A fecundación in vitro
A fecundación in vitro (FIV) é unha técnica de laboratorio que permite fecundar un óvulo cun espermatozoide fóra do útero. Esta técnica consiste na inseminación dun óvulo mediante a microinxección dun espermatozoide no seu interior. O óvulo unha vez fecundado convértese en preembrión e transfírese ao útero para que continúe o seu desenvolvemento.
Por que é desenvolvida esta técnica?
- Pola idade avanzada da muller
- Porque a muller ten as trompas de Falopio obstruídas ou danadas
- Pola endometriosis
- Pola infertilidade masculina
Pasos da Fecundación
Paso 1: Estimulación, tamén chamada superovulación
Á muller se lle administran medicamentos, comúnmente chamados fármacos para a fertilidade, co fin de incrementar a produción de óvulos. Normalmente, unha muller produce un óvulo por mes, pero estes fármacos para a fertilidade ordénanlle aos ovarios producir varios óvulos.
Paso 2: Retiro do óvulo
Lévase a cabo unha ciruxía menor, chamada aspiración folicular, para retirar os óvulos do corpo da muller. Á muller se lle administran medicamentos de tal maneira que non sinta dor durante o procedemento. Utilizando imaxes de ultrasonido como guía, o médico inserta unha agulla delgada a través da vaxina e dentro do ovario e os sacos (folículos) que conteñen os óvulos. Se unha muller non produce ou no pode producir ningún óvulo, pódense utilizar óvulos doados.
Paso 3: Inseminación e fecundación
O espermatozoide do home colócase xunto cos óvulos de mellor calidade e almacénanse nunha cámara ambientalmente controlada. A mestura de espermatozoide e óvulo denomínase inseminación. O espermatozoide xeralmente entra nun óvulo unhas cantas horas despois da inseminación.
Paso 4: Cultivo do embrión
Cando o óvulo fertilizado divídese e, convértese nun embrión, o persoal do laboratorio o vixilará regularmente para asegurarse de que estea crecendo de maneira apropiada. En aproximadamente a cinco días, o embrión ten varias células que se están dividindo activamente. As parellas que teñen un risco alto de transmitir un trastorno xenético (hereditario) a un fillo poden considerar a posibilidade de facerse un diagnóstico xenético preimplantatorio (PGD). O procedemento faise aproximadamente de 3 a 4 días despois da fecundación. Os científicos do laboratorio retiran unha soa célula de cada embrión e examinan o material en busca de trastornos xenéticos específicos.
Paso 5: Transferencia do embrión
Os embrións son colocados dentro do útero da muller de 3 a 5 días despois do retiro e fecundación do óvulo. Se un embrión pégase ou implántase no revestimento do útero e crece alí, preséntase o embarazo. Pódese colocar máis dun embrión dentro da vaxina ao mesmo tempo, o cal pode levar a xemelgos, trillizos ou máis. O número de embrións transferidos é un asunto complexo que depende de moitos factores, especialmente a idade da muller. Os embrións que non se utilizan pódense conxelar e implantalos ou doalos nunha data posterior.
O primeiro neno probeta naceu en 1978 en Inglaterra. Os responsables deste nacemento foron dous médicos da Universidade de Cambridge, Robert Edwards e Patrick Steptoe.
As miñas fontes de informacion :
- consumer Esta é unha páxina web que explica o que é a fecundación in vitro e como se aplica.
- eugin Esta é unha páxina web onde se explican as fases.
- nlm Esta é unha páxina web onde se explican os pasos e riscos.
Entrada elaborada no curso 12-13 por Daniel Domínguez Fernández
Tags: fecundación asistida