A superpoboación
O problema global da superpoboación consiste no gran aumento da poboación nas últimas décadas. A primeira persoa que tivo estes pensamentos e que os relacionou co desenvolvemento económico foi Tomas Robert Matthus; na súa primeira obra (Ensaio sobre o principio da poboación), dicía que o número de habitantes medra en progresión xeométrica, mentres que a produción dos alimentos crece aritmeticamente.Tamén explica que as epidemias, a fame, as guerras…son unha forma de controlar a poboación, fóra da vontade do home. Aos cinco anos escribiu outra obra, que serviu como modelo xeográfico presente na economía clásica.No século XIX, o índice de vida foi moi baixo por motivos hixiénicos e alimentaris e, aínda así, os nacementos superaron os falecementos
Logo da Revolución Industrial, o problema da poboación deixa de ser a subsistencia (hai suficientes recursos, pese a que teñan límite).Pero comezan os problemas, xa que esta Revolución dos alimentos fai que haxa gran cantidade, aínda que doutra calidade; xa que se ven alterados por substancias químicas que provocan enfermidades.
Durante os anos cincuenta e sesenta do século XX, a comunidade científica toma conciencia de catástrofe que supón vivir nun mundo superpoboado que segue en aumento.Esténdense as medidas anticonceptivas e comercialízanse métodos. Por exemplo, o ideado polo doutor Condón a comezos do XX; aínda que en España chegaría cunha década de atraso. A pesar disto, a poboación segue aumentando debido ás condicións hixiénicas e avances médicos.
En 1995, Pío XII admite elixir os períodos non aptos para a concepción como maneira de evitar o embarazo, que non serviu como fórmula por ter demasiado risco de embarazo.A primeira política de control de natalidade foi posta en práctica por Xapón en 1948 mediante os métodos anticonceptivos e a legalización oficial do aborto.China, por exemplo, é o país máis poboado do mundo con cerca de mil trescentos millóns de habitantes, dos que o 26% ten menos de 15 anos polo que a seu crecemento continuará. A India tamén supera os mil millóns de habitantes.
Tódolos indicios incitan a pensar que o crecemento demográfico nun futuro será moito máis problemático que no pasado; posto que estamos a falar de moita máis poboación nun mundo moito máis gastado (escaseza de materias primas, do petróleo, de fósforo…) e máis deteriorados (contaminación do aire, dos ríos, dos mares…)A degradación ambiental e as súas consecuencias son outro gran problema: provocan a deforestación, o quecemento global (efecto invernadoiro), o cambio climático, o crecemento do nivel dos mares, o burato na capa de ozono que segue aumentando, o crecemento imparable do lixo, a enerxía atómica e os residuos fósiles, a perda da biodiversidade, a choiva ácida, a contaminación dos ríos e mares, o esgotamento do solo superficial, o aumento de certas enfermidades como as respiratorias ou o cáncro, a contaminación xenética con resultados que non se poden prever e demais.
Persoalmente penso que a superpoboación diminuirá en canto a xente estea concienciada de que a natalidade é algo que se estuda no ámbito familiar e dende o colexio e sobre todo naqueles países con falta de medios.
Bibliografía:
Superboación “problemas” Universidade de Málaga
O libro “El problema de la superpoblación” de Ramiro Pinto
Fotografía:
Blog Nada nos libra de escorpio
Entrada elaborada no curso 12-13 por Zaida González Bargiela.