A teoría de Lamarck
O naturalista francés Lamarck opúxose á teoría de Charles Darwin, que se sustentaba por múltiples observacións e evidencias: a evolución das especies por selección natural. Lamarck sostiña que a natureza produce gradualmente os diferentes grupos de seres vivos, dende os máis simples aos máis complexos, fundamentándose en dous principios básicos:
- Unha característica intrínseca dos seres vivos evoluciona a un nivel de complexidade e perfección cada vez maiores –motivo polo cal Lamarck creía que os seres evolucionaran de microorganismos simples orixinados de materia non viva (teoría da xeración espontánea)– para organismos máis complexos.
- O segundo principio foi o de ‘uso e desuso’, que decía que os órganos máis usados tenden a desenvolverse e os menos usados, tenden a atrofiarse, e así vanse modificando os organismos. Os caracteres adquiridos pasan ás seguintes xeracións como transmisión hereditaria.
Sen embargo, esta teoría é incorrecta, pois os cambios producidos polo uso e/o desuso dos órganos son moi limitados e ditas variacións non se transmiten á descendencia, é decir, nunca poido verificarse que un cambio dun órgano (por exemplo, tras unha amputación) transmítese á descendencia.
Un exemplo bastante común para explicar a teoría de Lamarck é a evolución da xirafa. Por que as xirafas exhiben un pescozo tan longo? Se afirmas que é de tanto estiralo para alcanzar a comida no alto das copas das árboles, estarás ofrecendo a resposta que deu Lamark.
http://www.escuelapedia.com , páxina de información didáctica.
http://e-ducativa.catedu.es , páxina de contido educativo.
http://html.rincondelvago.com , páxina na que distintos usuarios publican documentos e traballos.
Esta entrada foi elaborada no curso 2014-15 por Nara González