IES Salvaterra de Miño (Pontevedra)

 Os sismos, eses movementos de terra cuxos efectos son a causa de innumerables perdas de vidas, teñen polo menos a propiedade de proporcionarnos información sobre o interior da Terra.

As ondas:Nun sólido tamén se poden propagar ondas e pódense propagar dous tipos de ondas. Unhas destas son as chamadas ondas longitudinales, nas cales as partículas vibran na mesma dirección en que viaxa a onda. No segundo tipo, o das chamadas ondas transversais, as partículas vibran en dirección perpendicular á dirección de propagacion da onda.

 Explicacion do debuxo: (As ondas internas P e S propáganse por vibracións das partículas. No caso das ondas P o movemento destas dáse na mesma dirección en que se propaga a onda. Para as ondas S o movemento das partículas é transversal)

As velocidades de ambos os tipos de onda son diferentes. As ondas longitudinales propáganse a maior velocidade que as transversais e por este motivo son coñecidas como ondas P (Primus), pois a súa chegada a un sitio dado rexístrase primeiro que a das ondas transversais, que son por iso coñecidas como ondas S (Secundus).

No caso das ondas sísmicas o fenómeno é un pouco máis complicado posto que a incidencia de ondas P e S produce ondas P e S refractadas e reflectidas. A figura mostra como sucede o fenómeno nos raios sísmicos.

A sismología de exploración é unha parte especializada na sismología que se divide en dous métodos: a sismología de reflexión e a sismología de refracción. Basicamente ambos os métodos son usados para atopar trazos no subsolo, usando unha fonte de ondas sísmicas e un grupo de sensores que gravarán os movementos provenientes do subsolo.

•  Exemplo: reflexión e refracción de: ondas sísmicas (imaxe B) e de un raio de luz (imaxe A)

Cando a velocidade no medio no que incide é maior que a do medio en que viaxa,apártase da perpendicular, e viceversa;  e cando a velocidade é menor aproxímase a esta. Por esta razón as ondas P e S refractadas non seguen traxectorias iguais posto que nun medio dado ambas as ondas posúen diferentes velocidades.

Na Terra a rixidez, e con iso a velocidade, aumentan continuamente cara ao seu interior, de maneira que o efecto de refracción fai que sigan traxectorias curvas.

*Exemplo dunha traxectoria das ondas sísmicas no interior da Terra.

Se o terremoto é o suficientemente forte, as ondas sísmicas poden propagarse con suficiente intensidade para ser rexistradas en estacións sismológicas ao redor do mundo. Neste punto é necesario facer unha pequena pausa para falar dos Sismogramas  e os Sismógrafos ( Instrumento que señala durante un sismo la dirección y amplitud de las oscilaciones y sacudimientos de la tierra),que son os instrumentos esenciais da sismología.

• Opinion personal:Grazas a este método podemos ter unha información moito máis completa sobre a existencia interna do planeta e de que  pase a estar baixo ou control ou a administración do Estado; e estar preparados e ben informados sobre a aparición dalgún sismo que son por mor de innumerables perdas de vidas causadas por eses mesmos terremotos ou outros fenómenos dá natureza.
  

Fontes consultadas: 

Ciencias da terra( instituto latinoamericano da comunicación educativa),

Wikipedia,ondas sísmicas(universidade de Alicante).

Este post foi elaborado por  Marcelino Rodríguez no curso 2011-12

A atmosfera de Xúpiter é a atmosfera planetaria de maior tamaño en todo o Sistema Solar. Está composta principalmente por Hidróxeno molecular e Helio nunha proporción comparable coa dunha estrela; tamén se atopan presentes outros elementos químicos, aínda que en pequenas medidas, tales como o metano, amoníaco, acedo sulfhídrico e auga. Aínda que a presenza deste último composto non se puido observar en forma directa, crese que reside nas capas máis profundas da atmosfera. A abundancia de Osíxeno, Nitróxeno, Xofre e gases nobres na atmosfera de Xúpiter supera os valores atopados nas estrelas nunha proporción próxima ao 3:1.

A atmosfera de Xúpiter clasifícase en catro capas, en altitude crecente: a troposfera, a estratosfera, a termosfera e a exosfera. A diferenza da atmosfera terrestre, Xúpiter carece dunha mesosfera. Xúpiter non posúe unha superficie sólida e a capa atmosférica máis baixa, a troposfera, dá paso ao interior líquido do planeta; isto ocorre como consecuencia de que as temperaturas e presións superan amplamente a aquelas correspondentes aos puntos críticos do Hidróxeno e o Helio, o que resulta na ausencia dun límite marcado entre os estadios de gas e líquido.

Isto todo sábese grazas á nave Cassini que o 30 de decembro do 2000 chegou ao punto no que estaría mas cerca a Xúpiter. La nave obtivo 26.000 imaxes e aportou información de ondas, movemento de nubes e aneis do xigantesco planeta. Os resultados da investigación déronse en marzo de 2003.

Cassini                                             Xúpiter

Fontes de información: wikipedia

Este post foi elaborado por Javier Martínez no curso 2011-12  

Definición de: túnel de vento ou túnel aerodinámico. É unha ferramenta experimental para estudar os efectos de fluxo de aire sobre os obxetos  ou corpos sólidos; que trata dunha instalación por donde circula unha masa de aire o redor do sólido ou do obxeto do estudio.ORWILLE Y WILLBUR WRIGHT fueron los primeros en utilizar el túnel de viento para diseñar una maquina voladora.

Existen dous tipos de túneis de vento: os abertos e pechados :

Túnel aberto :

- O Aire entra dende o exterior o interior do túnel, e unha vez que o alla recorrido volve a sair o exterio.

Un túnel aberto ten varias partes:

1. Cámara de establecemento : o seu obxectivo é enderezar e uniformar o fluxo do aire.
2. Cono de aceleración: comprime o aire e acelera a velocidade do fluxo para conducilo a cámara de ensaios.
3. Cámara de ensaios: lugar donde se encontra o modelo que queremos estudar e donde se medializan as medidcións.
4. Difusor:  o difusor reduce a velocidade do fluxo mediante o seu perfil diverxente; a menor velocidade, menores serán as perdidas enerxéticas do túnel.
5. Ventilador: É a forza que impulsa o fluxo do aire.

Túnel pechado:

 - Este tipos de tuneis son  máis complexos e custosos, xa que teñen que instalar unha serie de deflectores o largo do túnel para manter controlado o fluxo e evitar turbulencias.

Si nos fixamos na disposición dos ventiladores dentro do túnel podemos diferenciar entre o túnel soplado, o que ten o grupo de ventiladores antes da cámara de ensaios e o aspirado, o que ten o grupo de  ventiladores despois da cámara de ensaios.

Por ultimo, as dúas configuracións teñen vantaxes  e inconvintes unha vez máis dependerá do uso que lle querramos dar e dá forma na que ás utilicemos.

Opinión persoal :

Eu penso que os túneis de vento son un gran avance científico  que vai seguir evolucionando (na fórmula un, na aereodinámica,etc )  segundo o tempo e os métodos cintíficos que se lle apliquen; sabendo claramente, que os túneles de vento consómen muitísimos recursos económicos e tempo material.

   Fontes citadas : túneis de vento,wikipedia.

Este post foi elaborado por  Marcelino Rodríguez no curso 2011-12

A quimioterapia e un método que utiliza compostos químicos para tratar o cancro. É desenvolvida a partir do gas mostrada, usado na primeira e segunda guerra mundial como arma química. O cancro provoca que as nosas células no se desarrollen con normalidade e que se dividan aceleradamente. O obxectivo da quimioterapia e interferir na maneira en que se dividen as células para evitar a expansión do cancro, xa que dito tratamento axuda a eliminar as células canceríxenas do corpo.

Hai varias formas de administrala:

·Inxeccións intramusculares.

·Nas venas. (intravenosa)

·Píldoras.

·Inxeccións no líquido que rodea a medula espinal ou o cerebro.

A quimioterapia normalmente administrase por ciclos, os cales poden durar desde un día hasta un mes, en cada ciclo hai períodos de descanso nos que non se administra quimioterapia. Tamén se poden administrar diferentes fármacos ao mesmo tempo, e dicir, un paciente pode se estra a someter a radioterapia e a quimioterapia a o mesmo tempo.

Efectos secundarios: caída do cabelo, cansazo, problemas estomacais, inchazón na boca ou nas endivias, máis propensas a sufrir infeccións, hemorraxias, dores…

Os efectos secundarios da quimioterapia dependen do tipo de cancro e dos fármacos que se estean a tomar, cada persoa sufre reaccións diferentes. Algúns fármacos máis novedosos poden causar menos efectos secundarios debido a que apuntan mellor as células infectadas.

Decidín facer o traballo sobre a quimioterapia, por que me parece un avance moi importante na vida  humana. Sálvanse a diario milleiros de persoas enfermas de cancro e que sen a quimioterapia non terían posibilidade algunha. Espero que as investigacións avancen e poida mellorase o tratamento xa que non é eficaz ao 100% e os seus efectos secundarios son un pouco agresivos.

A información saqueina de :aecc.es e nlm.nih.gov   

As imaxes saqueinas de :elpais.com e vivesana.blogspot.com

Este post foi elaborado por  Nerea G. Lemos no curso 2011-12

A placa de Cocos e unha placa tectónica que esta debaixo do Océano Pacífico na costa oeste de América central.  A placa de cocos a crease ao separarse do piso de mar ao largo de este da placa Pacífica.

A placa de Cocos delimita coa placa norteamericana, a Caribeña , Nazca  e a Pacifica . O contacto coa placa do Caribe e de tipo converxente , no cal a placa de Cocos metese por debaixo da placa do Caribe e desta maneira orixinase unaha gran cantidade de temblores e formacións de volcáns. Consecuentemente, ao noroeste do borde de subducción está o arco continuo de volcáns desde Costa Rica, Nicaragua, Honduras, O Salvador, Belice e Guatemala e un cinturón sísmico que amplía un norte máis lexos,  en México.

A  placa de Cocos procede dunha anterior placa, que se dividiu hai 23 millos de anos e se chamaba Farallón.

A información saqueina de: insivimeh.gob.gt e ucol.mx.

As imaxes saqueinas de: bibliotecadigital.ilce.edu.mx

Este post foi elaborado por  Nerea G. Lemos no curso 2011-12

      A adaptación é o proceso evolutivo polo cal os organismos chegan a estar mellor capacitados para vivir nun ambiente determinado. Na actualidade no reino animal atopamos numerosas adaptacións fisiolóxicas co obxectivo de sobrevivir aos ambientes máis duros e hostís. Estes son algún exemplos de adaptacións:

-  Hibernación: A hibernación é un mecanismo protector mediante o cal certos animais que parecen durmir durante o inverno. Consiste nunha baixada brutal da frecuencia cardíaca a só un poucos latidos por minuto, o número de respiracións redúcese de forma similar e a temperatura interna cae de maneira excesiva, ata un punto en que a pel resulta fría ao tacto de forma que o animal pode parecer totalmente morto. Noutros organismos de pequeno tamaño (como a xoaniña), precisase evitar a conxelación. Para isto o organismo segrega fluídos a modo de anticonxelante.

-  Profundidades abismais: Nestas profundidades as adaptacións a elevadas presións e a escuridade total desembocou na existencia de estranos peixes con ollos enormes, desenrolados para capta-la pouca luminosidade, e incluso producila. Bocas esaxeradamente grandes que axudan a captar calquera alimento sen importa-lo seu tamaño e potentes velenos que actúan en poucos segundos.

-  Mimetismo:  Defínese como a capacidade de camuflaxe que teñen algúns seres vivos para pasar despercibidos, ou ben trocando a coloración do seu corpo, ou ben imitando o aspecto dalgúns obxectos inanimados do entorno. Existen tres tipos de mimetismo:

- O protector, é o camuflaxe empregada por animais incapaces de defenderse de outra maneira. É o caso so insecto pau, das rás, dos linguados, dalgunhas lagartigas etc.

- O agresivo, contrariamente, serve a outros organismos para poder sorprender e atacar ás súas presas. Dase por exemplo en felinos silvestres, que aproveitan a cor da pel e os seus debuxos no pelo para pasar desapercibidos no seu ecosistema. Outros animais cazadores como os camaleóns ou os pobos trocan de cor co mesmo fin.

- O último tipo é o chamado “batesiano” que se da cando unha posible presa, polo xeral inofensiva, adopta o aspecto doutra especie venenosa ou perigosa para o seu depredador. Un exemplo dito é o das bolboretas que ao ser atacadas abrea as ás mostrando un debuxo similar aos ollos dun moucho.

E aqui remato o meu post. Gustoume moito facelo xa que aprendín cousas moi interesantes de moitos animais que non sabía, e que axudan a comprender mellor a sabiduría da nai natureza e da grandeza da evolución

Fontes:

http://www.kalipedia.com/ciencias-vida/tema/algunas-adaptaciones-animales.html?x1=20070417klpcnavid_327.Kes

http://www.cienciapopular.com/n/Biologia_y_Fosiles/Adaptaciones_Evolutivas/Adaptaciones_Evolutivas.php

Google imaxes

Este post foi elaborado por  Marcos Pascual no curso 2011-12        

Unha nave espacial é unha máquina deseñada para o vo espacial.

As naves espaciais están fabricadas ademais de metais lixeiros, plástico e recubrimentos suaves no seu interior, as naves fabrícanse con materiais especiais no se recubrimento que soportan as altas temperaturas as que se someten o saír ou ingresar no planeta no seu paso pola atmosfera terrestre.

As naves son axudadas para o seu despegue duns foguetes que teñen unha grande propulsión para levar a nave máis alá da órbita terrestre. Unha vez a nave sae da órbita terrestre solta os foguetes propulsores.

Hai dous tipos de naves as tripuladas e as non tripuladas.

A primeira nave espacial tripulada en chegar a Lúa foi o Apolo 11 en 1969.

 Fontes de información: http://es.wikipedia.org/

Imaxes: Google

Creo que as naves espaciais foron un grande avance xa que grazas a elas pódese viaxar ao espazo.

Apolo 11, páxina interesante: http://www.paralibros.com/

Este post foi elaborado por Roberto Morgado no curso 2011-12 

A.Penzias e R.Wilson  descubrírona en 1965, polo que en 1978 foron ganadores do Premio Nobel. Estes descubrirona sen saber que acababan de reafirmar  a teoría dunha explosión que partiu do átomo primixéneo como método para crear o universo.

Este descubrimento foi publicado na portada do “New York Times” o 21 de mayo de 1965 mediante o cal os duscubridores coñeceron a súa azaña, despois do descubrimento comezaronse a facer moitas máis observacións destas radiacións en diferentes lonxitudes de ondas.

A miña opinión é que grazas a este descubrimento sabemos case a ciencia certa como foi a creación do universo, mediante a Teoría do Big-Bang.

Bibliografía:

Ondiux (información do universo).

Astronomía.com.

Fonte 1ª imaxe. 

Fonte 2ª imaxe. 

Este post foi elaborado por Moises González no curso 2011-12

Un burato de gusano é unha hipotética ponte espacio-temporal, que sería coma un atallo através do espacio e do tempo, e dicir, conectaríanse dous extremos do universo a traves dunha gorxa ou túnel que permitiría viaxar dun a outro.

Ludwig Flamm foi o primeiro científico en advertir a presencia destes buratos no espacio-tempo. O burato de gusano sería a constatación dunha cuarta dimensión espacial, unha dimensión non perceptible e que permitiría acortar as distancias no espazo.

Os buratos de gusano permitirían viaxar por riba da velocidade da luz pero sin superar esta en ningún momento, é dicir, tal como se mostra na imaxe superior, se un raio de luz fixera o percorrido que sinala a frecha vermella e outro corpo fixera o recorrido da frecha verde, a través de burato de gusano, a unha velocidade menor pero o suficientemente alta para chegar antes que o raio de luz, este corpo estaría superando en velocidade a luz, xa que partindo dun mismo punto e chegando ó mismo punto e seguindo ambos unha teórica liña recta o corpo da frecha verde chega antes.

O descubrir unha forma de crear burtos de gusano daríanos a posibilidade de acurtar as distancias dende o noso planeta ó resto do universo, desta maneira poderíamos investigar máis e coñecer mellor o noso universo. Numerosos científicos saben disto, e existe un grupo deles que asegura que se pode crear un destes buratos a través da forza electromágnetica, isto afirmouno un grupo de centíficos da Universidade de  Rochester.

Se isto finalmente se conseguise, podería ser un gran paso adiante para as viaxes espacias e para coñecer o universo que nos rodea.

Wikipedia

Cienciapopular

Physical Review Letters

Este post foi elaborado por  Hector Sierra no curso 2011-12

Os inicios do teléfono móbil tiveron lugar na segunda guerra mundial cando era necesaria a comunicación a distancia entre as tropas; para comunicarse motorola creou  un equipo chamado Handie Talkie H12-16 que permitía o contacto das tropas vía ondas de radio.

Durante este período se comezaron a mellorar as características deste sistema que permitía a comunicación a distancia. Foi en 1980 cando se crea o primeiro telefono móbil que ía destinado a grandes empresarios que necesitaban estar comunicados.A medida que foi pasando o tempo o teléfono móbil se foi facendo máis accesible para as persoas, e tamén co paso do tempo os teléfonos non solo permitía falar que si non tamén permitían mandar mensaxes, quitar fotos, gravar vídeos,…

INICIOS DO TELÉFONO MÓBIL: os primeiros sistemas de telefónia móbil civil se empezaron a desenrolar a finais dos anos 40 en Estados Unidos pero estes eran moi grandes, polo que estaban destinados o uso a bordo de vehículos, e tamén eran moi custosos.

Xeracións de teléfonos móbiles:

-Primeira Xeración(1 G): Os móbiles aínda eran algo grandes e aparatosos pero xa podían ser transportados polas persoas.

-Segunda Xeración(2 G): nace en 1990 e ten como principal suceso a dixitalización das comunicacións, con isto se mellora a calidade da voz, a seguridade , e se simplifica a fabricación dos terminais facendoos máis pequenos e portátiles.

-Xeración de Transición(2.5 G): se incluen novos servizos como EMS (servizo de mensaxería  mellorada ), MMS(sistema de mensaxería multimedia), GPRS( permite velocidades desde 56Kbps ata 114Kbps), e EDGE( permite velocidades de datos de ata 384Kbps).

-Terceira Xeración(3G): nace da necesidade de aumentar a capacidade de trasmisión de datos para ofrecer servizos como a conexión a internet, se crea o UMTS que permite alcanzar velocidades desde 114 Kbps ata 7.2 Mbps.

-Cuarta Xeración(4G): esta será a evolución tecnolóxica que lle ofrecerá o usuario de telefonía móvil un maior ancho de banda que permitirá, entre moitas cousas, mirar a televisión en HD. O teléfono  móbil supuxo que as persoas se puideran comunicar dende calquera parte do mundo(si hay cobertura) podendo  levar o móbil  consigo , e agora cos avances que hai na tecnoloxía tamén se poden grabar vídeos, navegar por internet…

Fontes de informacion: Wikipedia

Imaxes sacadas de:  elpais.com e xatakamovil.com

Este post foi elaborado por  Hector Sierra no curso 2011-12