Para falar de clonación, primeiro temos que saber que é un clon: é unha unidade xeneticamente igual á unidade predecesora da que está clonado. A unidade pode ser molecular, clonando un xene, un grupo de xenes, o ADN completo, unha célula, un tecido, un órgano ou un individuo completo. Os clons prodúcense de forma natural por división asexual e nos seres humanos dáse nos xemelgos (poderíanse considerar clons porque ambos posúen a mesma información xenética). A reprodución sexual non nos permite obter copias idénticas, xa que este tipo de reprodución pola súa mesma natureza xera diversidade (capaz de xerar individuos diferentes entre si).
A clonación expón unha serie de problemas que están aínda por resolver.
PASOS DA CLONACIÓN. DOLLY
Clonar significa obter un ou varios individuos a partir dunha célula somática ou dun núcleo doutro individuo, de maneira que todos os individuos obtidos sexan xeneticamente idénticos ao orixinal.
Para explicar os pasos utilizados nunha clonación, é conveniente tomar o exemplo da ovella Dolly.
- O primeiro paso consiste en tomar unha célula somática do individuo, á cal extráeselle o núcleo para utilizalo posteriormente. No caso da clonación de Dolly, cultiváronse in vitro células mamarias dunha ovella adulta e extraéuselle o núcleo a unha delas.
- O segundo paso consiste en tomar un óvulo non fertilizado dun individuo da mesma especie que a anterior, ao cal extráeselle e descarta o núcleo, xa que contén só a metade do material xenético que teñen as células somáticas.
- O terceiro paso é tomar o núcleo extraído da célula somática e inserilo no citoplasma do óvulo ao cal extraéuselle o núcleo. Logo, aplícaselle a este óvulo unha mínima carga eléctrica similar á que se produce no momento da fecundación, co obxectivo de que a célula comece a dividirse. Todo isto colócase nun tubo de ensaio, onde continúa a multiplicación das células.
Cando o embrión chega a posuír o estado de mórula (entre oito e dezaseis células), este é implantado no útero, para logo seguir o curso normal do embarazo. O individuo nado é xeneticamente idéntico ao organismo que doou o núcleo. É posible dicir que a ovella Dolly ten tres nais, a doadora do núcleo, a doadora do óvulo e á cal inseríuselle o embrión, pero Dolly só presenta as mesmas características xenéticas que a que a primeira.
P { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120%; }A:link { }
P { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120%; }A:link { }
Aplicacións da clonación
As aplicacións da clonación son moi diversas, e segundo se perfeccionen as técnicas poderanse encontrar novos campos de aplicación. Entre elas:
- Investigación biolóxica básica, para coñecer os mecanismos do ciclo celular e o control da diferenciación celular.
- Produción gandeira, coa selección de individuos, variedades ou especies con determinadas características, como bos rendementos na produción de carne, leite, etc.
- Recuperación de especies protexidas, como algunhas en vías de extinción que son difíciles de criar en catividade.
- Obtención de animais clónicos transxénicos, coa axuda da enxeñaría xenética, para producir medicamentos e principios farmacéuticos útiles.
- Utilización terapéutica, mediante a chamada clonación terapéutica, na que se obteñen células nai embrionarias capaces de xerar calquera tecido.
Problemas éticos para a clonación
A clonación suscita a día de hoxe serios problemas éticos.
Hai quen aseguran que realizar clonacións humanas traería consecuencias inimaxinables: nacerían nenos con problemas como malformacións.
Harry Griffin, un dos pais de Dolly, dixo que o máis terrible no caso de que vise a luz un neno clonado, sería o feito de ignorar por completo o legado oculto dos seus xenes. Unha herdanza transmitida de xeración en xeración que pode esconder aberracións ou enfermidades xenéticas terribles.
Nos humanos preséntansenos algúns problemas sobre todo en relación ao futuro, e ao uso que se fará destas técnicas, xa que apesares de que traerá moitos avances e axudas ao mundo, órganos para transplantes, erradicación de enfermidades xenéticas, etc…
Realmente, que prezo pagaremos?, unha sociedade de xenofobia (discriminación polos xenes), unha sociedade na que teremos fillos á carta, un futuro que apaixona á vez que dá medo, un poder ilimitado do que non sabemos o próximo que nos deparará.
Moitos ven a clonación como un proceso polo cal, o que tivese diñeiro podería facerse unha persoa ao seu xeito, que vivise para sempre: converteríase nunha especie de inmortalidade, xa que realmente a súa combinación xenética sempre estaría presente.
A maioría da xente non ve lícita a clonación.
O desenvolvemento da investigación en neste campo, fixo necesario que os países regulen mediante leis e normas as novas investigación científicas, os seus métodos e as súas aplicación, garantindo a protección dos dereitos das persoas e a dignidade humana.
Conclusións:
A clonación é un arma que pode ser perigosa ou beneficiosa dependendo do uso que se lle poidas dar, tamén apoio a idea de que aínda falta moito por investigar antes de pensar en comezar a clonación con humanos, non se pode xogar coa vida, e menos coa vida humana. Considero imprudente o levar a cabo estes proxectos sen antes aclarar os misterios aínda existentes achega da clonación. Por exemplo, a ovella Dolly non se sabe se morreu á idade que tiña o clon ou á idade que tiña a doadora do material xenético, e non se sabe moito achega do envellecemento das células nos clons, xa que as células teñen unha especie de reloxo, que lles avisa cando deben deixar de reproducirse e comezar a morrer, e ao ser clonadas entra a dúbida achega do estado deste reloxo, pode ser que estea comezando a funcionar ou estea á vez do do seu proxenitor.
Persoalmente, non considero actualmente a clonación como unha ameaza, simplemente a vexo como unha técnica a que aínda lle falta moito por crecer e da que podemos sacar moitos beneficios grazas a súa “explotación” controlada.
Bibliografía
http://recursos.cnice.mec.es/biosfera/alumno/1bachillerato/animal/contenidos23.htm
http://www.unav.es/cryf/clonacion.html#titulo6
https://es.wikipedia.org/wiki/Clonaci%C3%B3n
Libro de bioloxía de 1º de bachillerato
Entrada elaborada no curso 2015-16 por Jose Iglesias
